College goochelt met geld: verhullende woorden voor bezuinigingen
De manier waarop het college momenteel omgaat met geld in de zorg en het sociaal domein is zorgwekkend. ÉénHoorn ziet geen eerlijke keuzes, maar verkapte bezuinigingen, die worden verhuld als “een andere interpretatie van gemeentelijke verplichtingen”. Dat zei wethouder Hakhoff onlangs zelf in het Noordhollands Dagblad van 17 december. Maar laten we helder zijn: wie minder uitgeeft aan zorg en ondersteuning, bezuinigt. Welke woorden je er ook aan geeft.
Diezelfde wethouder stelde enkele weken geleden voor om de collectieve zorgverzekering oor mensen in de bijstand af te schaffen. Ook dat werd geen bezuiniging genoemd, maar een andere inzet van middelen. Als ÉénHoorn begrepen wij destijds de hartstochtelijke steun van D66 voor dit voorstel niet. Inmiddels is duidelijk waar die steun vandaan kwam. Gelukkig is dit plan, mede dankzij andere partijen, tegengehouden. Maar het zegt veel over de koers van dit college.
Hard geraakt: kwetsbare mensen en hun families
Intussen worden kwetsbare inwoners wél geraakt door financiële keuzes van het college. Zo blijkt dat de bijdrage aan Esdégé-Reigersdaal vanaf 2026 niet wordt mee geïndexeerd met de stijgende kosten. Formeel is de bijdrage niet verlaagd, maar in de praktijk betekent dit wel degelijk een bezuiniging. De organisatie moet meer doen met relatief minder geld, terwijl zij dagbesteding verzorgt voor ernstig zieke mensen, bijvoorbeeld mensen met Parkinson.
De gevolgen hiervan komen rechtstreeks terecht bij deze kwetsbare mensen en hun families. Dat is geen abstract beleidsvraagstuk, maar een concrete verslechtering van hun dagelijkse ondersteuning. ÉénHoorn dankt Hart van Hoorn voor het stellen van schriftelijke vragen hierover.
Wat het extra wrang maakt: uit datzelfde Wmo-budget wordt wél geld vrijgemaakt voor Join the Project. Een waardevol initiatief, daar bestaat geen twijfel over. Maar waarom moet het één ten koste gaan van het ander? Waarom ontbreekt hier een integrale afweging?
Volgens het NHD van 19 december vond het college het “onwenselijk” om op een raadsbesluit te wachten. ÉénHoorn vindt juist het tegenovergestelde. Het is de verantwoordelijkheid van het college om dit soort keuzes tijdig en integraal aan de raad voor te leggen, en niet pas achteraf, wanneer de besluiten feitelijk al zijn uitgevoerd. Op deze manier wordt de raad buitenspel gezet.
Jeugdzorg: te laat, te weinig, te bureaucratisch
De Rekenkamer presenteerde deze week haar rapport over de jeugdzorg. De conclusies zijn zorgwekkend. Juist bij de zwaarste casussen zijn de wachtlijsten het langst. Er wordt onvoldoende specialistische zorg ingekocht, waardoor kinderen en gezinnen te lang moeten wachten op hulp die dringend nodig is.
Daarnaast maakt ÉénHoorn zich grote zorgen over het feit dat de gemeente in feite haar eigen vlees keurt. Doorverwijzingen van huisartsen worden vertraagd door controles en administratieve rompslomp. Dat helpt niemand. ÉénHoorn vindt dat goede communicatie, gecombineerd met steekproefsgewijze controle, ruim voldoende is. Hoe sneller de juiste hulp start, hoe beter voor het kind, het gezin én de samenleving.
De maat is vol
De grootste ergernis van deze week is misschien wel het volgende. In heel West-Friesland blijken geen plekken te vinden voor 5 tot 7 kwetsbare inwoners die behoefte hebben aan een relatief prikkelarme woonomgeving. Tegelijkertijd onderzocht wethouder Hakhoff in enkele maanden tijd 27 locaties voor de opvang van 1000 asielzoekers en vluchtelingen.
In de gemeente Hoorn bleek na onderzoek van tienduizenden euro’s “geen stukje grond” beschikbaar voor deze kleine groep kwetsbare inwoners. De verantwoordelijkheid werd vervolgens over de schutting gegooid naar buurgemeenten, die deze taak eveneens niet oppakten, zo bleek uit het NHD van 16 december. En begin januari opent wél een noodopvanglocatie voor asielzoekers aan de Johannes Poststraat. De kwetsbare inwoners? Die blijven buiten beeld.
Politieke chaos en gebrek aan transparantie
Het inmiddels gevallen college en de coalitie (15 van de 35 zetels) slepen zich richting het einde van deze bestuursperiode. Wethouders, raadsleden en commissieleden zwermen uit naar andere politieke partijen. ÉénHoorn maakt zich zorgen over de politieke invloed die deze verschuivingen hebben, terwijl transparantie richting raad en kiezers ontbreekt.
Zolang achterkamertjespolitiek blijft bestaan, zal het vertrouwen in de politiek niet herstellen. Besturen vraagt om openheid, eerlijkheid en het lef om keuzes uit te leggen. Niet om geld te verschuiven, woorden te verdraaien en de raad voor voldongen feiten te zetten.
ÉénHoorn blijft dit benoemen. Voor de kwetsbare inwoners die nu de rekening betalen. En voor een stad die beter verdient.
André van Beusekom
Lijsttrekker ÉénHoorn
Lijst 4: uw betrouwbare lokale partij.