Fransois Springintveld – luisteren, verbinden en doen

In de Kersenboogerd woont Fransois Springintveld (55), een man met een leven dat zich grotendeels afspeelt buiten de standaard kantoortijden. Terwijl Hoorn ’s avonds tot rust komt, stapt hij in de auto richting Amsterdam, waar hij bij PostNL werkt als technisch operator aan sorteermachines. Nachtwerk, met verantwoordelijkheid: post die in meerdere gangen wordt gesorteerd, zodat bezorgers hun werk goed kunnen doen. Werk dat vaak onzichtbaar is, maar waarop onze samenleving elke dag draait.

“Ik weet hoe je een dubbeltje moet omdraaien” 

Overdag is Fransois geen nachtbraker meer, maar vader. Papa van Yara, zes jaar oud. Zijn partner Nadera werkt overdag als assistent-filiaalmanager bij Kruidvat in de Kersenboogerd. Samen vormen zij een gezin dat leeft op een ander ritme, maar met een heldere balans: werken, zorgen en er zijn voor elkaar. “Het is een puzzel”, zegt Fransois zelf, “maar wel één die klopt.”

Sinds 2011 woont hij in Hoorn. Daarvoor leidde zijn leven langs vele plekken: geboren in Leiden, een jeugd in België en later in Amsterdam Zuidoost. Een leven met omwegen, vallen en opstaan, maar ook met veerkracht. Juist die levenservaring heeft hem gevormd. Na fysieke tegenslagen en financiële onzekerheid kreeg hij zijn bestaan weer op orde. “Ik weet hoe het is om een dubbeltje om te draaien”, zegt hij nuchter. En precies dát maakt dat hij oog heeft voor mensen die het niet vanzelf redden.

Hoorn als basis

Hoorn betekent veel voor Fransois. Fietsen langs het water, lopen door het centrum, de haven, het Julianapark. Hij liep hier zelfs een halve marathon. De oude gebouwen spreken hem aan, de geschiedenis is voelbaar. Tegelijkertijd merkte hij, door heupslijtage, hoe belangrijk een leefbare en toegankelijke stad is. Als bewegen niet vanzelf gaat, zie je pas echt hoe cruciaal goede wandelroutes, veilige wijken en ontmoetingsplekken zijn.

Naast zijn werk en gezin is er nog een grote liefde: taal. Fransois noemt zichzelf een “visueel beeldhouwer”. Hij schrijft gedichten, liedjes en cabaretteksten, publiceerde drie bundels en trad op voor publiek. Woorden zijn voor hem geen versiering, maar gereedschap. “Alles zou waardeloos worden als ik woordeloos werd”, zegt hij. Die liefde voor taal vertaalt zich ook in hoe hij naar de samenleving kijkt: zorgvuldig, nieuwsgierig en met gevoel voor nuance.

Betrokkenheid

Zijn interesse in politiek komt voort uit diezelfde betrokkenheid. Fransois gelooft niet in vastgeroeste standpunten. De maatschappij is complex en vraagt om maatwerk. Soms moet je linksaf, soms rechtsaf, en soms rechtdoor. Eerlijk zijn over voortschrijdend inzicht vindt hij geen zwakte, maar een kracht. Politiek moet niet gaan over gelijk krijgen, maar over het juiste doen.

Die houding vond hij terug bij EénHoorn. De kennis van zaken, het doorvragen, het lef om transparantie te eisen en zich niet te laten afschepen. Vooral de menselijke maat spreekt hem aan. Niet alleen kansen creëren, maar mensen ook daadwerkelijk in staat stellen die kansen te benutten. Dat vraagt inzet van de gemeente, maar ook verantwoordelijkheid van inwoners. “Verantwoordelijkheid mag geen vies woord zijn”, vindt Fransois.

Speerpunten

Zijn speerpunten sluiten daar naadloos op aan: wonen, zorg, sociale samenhang, kansen voor jongeren en starters. Geen jongeren meer in kleine kamertjes tegen  woekerprijzen. Meer grip op wonen. Meer ontmoetingsplekken in wijken, laagdrempelig, waar een kop koffie en een gesprek voldoende zijn om mee te doen. Sport en activiteiten voor jongeren, niet eenmalig, maar structureel. Veiligheid, met oog voor balans. En bovenal: luisteren.

Als raadslid wil Fransois zichtbaar zijn. Op straat, bij buurtbijeenkomsten, bij conflicten waar het schuurt. Aanspreekbaar, bereikbaar, met de vlag van EénHoorn letterlijk aan de pui. Hij wil meer zijn dan dat ene kruisje eens in de vier jaar. Hij wil begrijpen, meedenken en meedoen.

Over vier jaar hoopt hij dat inwoners hem aanspreken op één ding: dat hij zijn woord heeft gehouden. Dat hij mensen heeft geholpen om zelf stappen te zetten. Dat Hoorn meer één gemeenschap is geworden, zonder polarisatie, met ruimte voor iedereen die hier woont en wil meedoen.
Fransois Springintveld brengt geen snelle slogans, maar een open houding, een scherpe pen en een groot hart voor Hoorn. Een man van de nacht én van de straat. Precies daar waar politiek hoort te beginnen.