Melissa Blok komt op voor de mensen die niet gezien worden
Kandidaat ÉénHoorn – knokt al jaren voor de Kersenboogerd
Ze is marktvrouw, moeder van drie kinderen, onderneemster én sinds kort politiek actief voor ÉénHoorn. Melissa Blok (46) woont in de Hoornse wijk Kersenboogerd en ziet het al jaren achteruitgaan. Wat begon als zorgen over veiligheid en samenleven, groeide uit tot een politieke roeping.
“We praten al jaren over verbetering, maar het wordt alleen maar slechter. Ik wil niet klagen, ik wil het anders doen.”
⮕ Wie is Melissa?
Melissa groeide op in Poelenburg (Zaandam) en woont sinds 2001 in West-Friesland. “Ik kwam hier voor de liefde,” vertelt ze. Al vijftien jaar woont ze met haar gezin in de Kersenboogerd. Ze heeft drie kinderen van 15, 11 en 4 jaar. De jongste zit op het speciaal onderwijs. Haar partner liep in 2017 hersenletsel op na een hersenbloeding, waardoor Melissa veel zorgtaken op zich neemt. Tegelijk runt ze haar eigen bedrijf.
Op de markt in Volendam en Purmerend verkoopt ze sieraden vanuit haar eigen kraam. “Je moet stevig in je schoenen staan. Het is hard werken, maar ook sociaal. We doen het samen. En dat mis ik soms in de wijk waar ik woon.”
“Er zijn explosies geweest, letterlijk op de hoek van mijn straat”
De wijk Kersenboogerd is al jaren een aandachtsgebied. Ondanks miljoenen aan investeringen in veiligheid, groen en woningaanbod, ziet Melissa de situatie achteruitgaan.
“Er is te veel kwetsbaarheid op één plek. Statushouders, alleenstaande moeders, arbeidsmigranten – allemaal in dezelfde straat. Dat zorgt voor spanningen en overlast.”
Ze spreekt over auto’s die ’s avonds af en aan rijden, het onveiligheidsgevoel op straat en explosies in haar eigen buurt.
“Dat doet iets met je. Niet alleen met mij, maar ook met mijn kinderen en buren.”
⮕“Er is in vier jaar tijd weer niks verbeterd in de Kersenboogerd; we gaan al maar verder achteruit.”
Overlast door kamerverhuur aan arbeidsmigranten
Melissa trok eerder aan de bel over kamerverhuur aan grote groepen arbeidsmigranten in gewone woningen. “Soms zaten er acht man in een huis, zonder enige binding met de buurt. Dan zijn er feestjes tot diep in de nacht of ontstaat er een drugsprobleem.”
“Het gaat mij niet om afkomst. Het probleem is dat mensen worden behandeld als wegwerpartikelen. Geen begeleiding, geen taal, geen integratie – dat is moderne slavernij.”
Door haar inzet én die van ÉénHoorn zijn de regels voor kamerverhuur inmiddels aangescherpt. “Dat is winst, maar we zijn er nog lang niet.”
“De beloofde verbeteringen blijven uit”
De gemeente investeert miljoenen in de fysieke leefomgeving. Maar volgens Melissa zit de échte pijn in het sociale domein:
- Huisartsen zijn nauwelijks bereikbaar
- Ouderen vereenzamen
- Ondersteuning sluit niet aan op de praktijk
“Ik heb als thuishulp gewerkt. Ik weet wat er speelt achter die voordeuren.”
Waarom politiek?
Ik wil de stem zijn van mensen die vaak niet gehoord worden. Die keihard hun best doen, maar telkens over het hoofd worden gezien.”
Melissa wil niet alleen mopperen aan de zijlijn, maar meebeslissen. Ze is kritisch op het huidige college:
“Ze praten over evenwichtige wijken, maar hier in de Kersenboogerd zie ik het tegenovergestelde gebeuren.”
Een pijnlijk voorbeeld: een vervallen speeltuintje werd onlangs weggehaald vanwege ‘overlast van jongeren’.
“Mijn zoon zei: dat zijn geen jongeren, dat zijn mannen die daar zitten te zuipen. Dus nu is er geen speeltuin meer. De overlast blijft, maar de kinderen zijn de dupe.”
Waar staat Melissa voor?
Melissa zet zich in voor drie thema’s die haar na aan het hart liggen:
🟡 Wonen – “Voor wie bouwen we eigenlijk? Voor gezinnen of voor beleggers?”
🟡 Zorg – “Toegang tot hulp moet eerlijker, menselijker, en veel beter.”
🟡 Veiligheid – “Mijn dochter is nu 11. Over vijf jaar gaat zij ook op pad. Het moet veiliger.”
Tot slot
“Ik ben geen politicus met een glad verhaal. Ik ben een vrouw uit de wijk. Ik weet hoe het is om te zorgen, om te balanceren, om te vechten voor je gezin. En ik weet hoe belangrijk het is dat iemand écht naar je luistert. Dat wil ik zijn voor anderen.”
“Samen kunnen we de Kersenboogerd beter maken. Niet volgend jaar. Maar nú.”
